Vervolg in juba

In mijn laatste bericht vertelde ik al dat ik waarschijnlijk wat langer zal blijven en dat is nu dus officieel. Ik blijf sowieso nog een maand hier en dat vind ik ook wel prima. Ik begin Juba steeds leuker te vinden, want ik ontmoet steeds meer mensen met wie ik echt een klik heb en zo kom ik altijd op de gastenlijst van alle NGO/ expat feestjes. Ik had de vorige keer al verteld dat ik was uitgenodigd om te zwemmen bij een rijke Libanees. Nou daar ben ik de afgelopen zondagen iedere keer geweest. Meestal komen er zo’n 20 mannen en vrouwen om te genieten van de drankjes, muziek en het heerlijke eten, dus je begrijpt dat dat geen slecht leventje is in een plaats waar het iedere dag 45 graden is....
De mensen die ik ontmoet zijn dus wel voornamelijk expats, maar die zijn er dan ook heel veel hier. Ik blijf ietwat sceptisch over het aantal blanken wat hier is, maar goed het land heeft ook wel echt veel hulp nodig. Helaas is er vorige week weer zo’n 4 biljoen verdwenen en dus heeft de overheid geen geld, krijgen mensen geen salaris en wordt de corruptie nog groter. Je begrijpt, niet echt de meest ideale situatie en vooral heel erg voor de Zuid Sudanezen. Ik had via via iemand ontmoet die mensen bij de overheid kent en wellicht geinteresseerd zouden zijn in solar straat verlichting voor in een van de grotere steden, maar tja eerst wachten op nieuw budget... Veel mensen die voor de overheid projecten doen krijgen gewoon niet betaald voor hun diensten, vooral de mensen uit de buurlanden, Oeganda, Kenia, Etiopia en Iritrea zijn dan de dupe. En daar kan je natuurlijk niets over zeggen, want dan kan je wel opdoeken met je bedrijfje in Zuid Sudan.
Naast al deze overheidsperikelen is er dan ook vooral nog de onrust tussen de stammen onderling en dat is eigenlijk nog het ergst. Een van de grootste stam (tribe) here is de zgn Dinka en daar is heel wat over te vinden als je ze googled.
De Dinka, of Muonjang (enkelvoud) en Mounyjieng (meervoud) zoals zij zichzelf noemen, zijn een van de Nijlvolkeren, die vooral bestaan uit niet-nomadische volkeren in Oost-Afrika, die voornamelijk leven van landarbeid en Nilotische talen spreken, waaronder het Nuer en het Maasai. Het zijn negroïde Afrikanen, die zich (onder andere ook door hun traditionele voorkeur om naakt te lopen) duidelijk onderscheiden van de Arabisch- en Nubisch-sprekende etnische groepen, die het noorden van Soedan bevolken. De Dinka staan ook bekend om hun lengte. De overlevering vertelt dat de Dinka vaak langer zijn dan 2 meter. Dit vindt echter geen wetenschappelijke onderbouwing. Volgens antropologisch onderzoek in 1995, blijkt dat de Dinka een gemiddelde lengte hebben van 1,76 meter.De Dinka hebben geen centrale, politieke macht, in plaats daarvan regeren vele onafhankelijke stamhoofden. Sommige van deze stamhoofden zijn traditioneel aangestelde spirituele leiders, die bekendstaan als de meesters van de visspeer of de beny bith. De stamhoofden worden geacht beslissingen te nemen voor het hele volk en erfrecht speelt een rol bij de benoeming.
In deze cultuur is het belangrijk voor de mannen dat je aantoont dat je een echte man bent voordat je gaat trouwen en dus moet je dan een andere tribe aanvallen, koeien stelen en dan zelfs mensen vermoorden.
Hier een mooi stukje wat ik vond op internet daarover van iemand die het heel mooi beschrjft:
"Zo nu en dan gingen we 's avonds laat, als de hitte minder drukkend is, met z'n drieën wat drinken op het terras van het Sahara Resort Hotel. En op een van die avonden kwam Philip met dat plan voor zijn veeroof. Dat kwam voor mij als een verrassing. Philip is namelijk succesvol internet ondernemer. Bij een aantal overheidsinstanties onderhoudt hij de computersystemen. Hij heeft in Oeganda en Engeland gestudeerd en bracht zelfs zes weken door op het prestigieuze Massachusetts Institute of Technology in de Verenigde Staten. Maar kennelijk kon hij moeiteloos met één been in Silicon Valley staan en met het andere in de eeuwenoude Toposa-cultuur. Philip voorspelde dat het een megaroof zou worden. 'Op de eerste plaats die nog ontbrekende 150 dieren voor de ouders en familie van Napuke. Maar ik moet hun ook kunnen tonen dat ik mijn toekomstige gezin zekerheid kan bieden en altijd van melk en bloed kan voorzien, dus ik moet ook een eigen kudde hebben. De roof gaan we met iets van tien man uitvoeren. Ook aan hen moet ik koeien geven. Zij delen in de buit. En als een van mijn kameraden bij het gevecht iemand van de andere stam doodt, heeft hij recht op extra koeien. Hij is immers een held. Ga er dus maar van uit dat de hele actie iets van driehonderdvijftig dieren moet opleveren.'Hij was ervan overtuigd dat hij zich na afloop nooit en te nimmer schuldig zou voelen: 'Diefstal?' 'Doodslag?' Even keek hij me onderzoekend aan. Zijn pientere ogen hebben de vorm van geplette driehoeken. Ze geven hem een oosters uiterlijk, het gelaat van een Chinees, een zwarte Chinees. 'Nou nee. We hebben het niet over diefstal. Dit wordt een veeroof. Die twee dingen moet je niet door elkaar halen. Veeroof is veeroof. Dit is iets dat tegen een andere stam is gericht. Alleen als je binnen je eigen stam iets afpakt, ja, dan heb je het over diefstal. Zelfs als ik er anderen voor moet doden zal ik me er niet schuldig over voelen. Vandaag is het Toposa tegen Didinka of Buja of Karamojong. Morgen zijn zij het tegen ons. Al eeuwen. En niet alleen om vee, maar ook om water en weidegronden. Wij zijn vijanden. En dit is oorlog. Als een frontsoldaat schiet, voelt hij zich ook niet schuldig'.

" Het Zuid Sudanse leger probeert dus mensen te beschermen en te zorgen dat dit niet gebeurd, maar met nadruk op “men probeert”. Vorige week bijvoorbeeld zijn er 10 Zuid Sudanese soldaten vermoord tijdens zo’n tribe aanval. De taak voor de mensen van de UN is dus om te praten met de “tribe leaders” en dan met name te wijzen op de mensen rechten, maar we weten allemaal dat een cultuur veranderen niet makkelijk is en als de mensen zelf niet vinden dat ze iets verkeerd doen, dan zal er niet snel veel veranderen. Voor hen is dit onderdeel van hun cultuur en die willen ze behouden... Het is misschien te ver gezocht, maar het is als het ware zeggen tegen een Brabander dat je geen carnaval meer moet vieren, want als men dronken wordt gebeuren er te veel ongelukken....

Ik sprak afgelopen weekend met wat mensen die in de refugee kampen vlakbij de grens wonen en werken en als je die verhalen hoort dan besef je wel dat Juba toch wel echt een stad is waar eigenlijk nog veel te beleven is. 10 duizenden refugees wonen in die kampen en er is een groot tekort vaak aan water en gezond voedsel, zoals groente e.d.
Het idee is dat deze kampen langzaam moeten verdwijnen, maar de mensen die daar werken geven aan dat zij dat niet zien gebeuren in de aankomende 10 jaar!
Anyway, een interessant land met ontzettend veel mogelijkheden, maar door de grote corruptie, vervuiling en verkeerde prioriteiten van de overheid, denk ik persoonlijk dat het nog wel heel lang zal duren voordat dit land een beetje stabiel zal zijn.

Maar goed in mijn werk heb ik hier eigenlijk weinig mee te maken en doordat ik vooral focus op de internationale market, zou het zomaar kunnen zijn alsof ik marketing doe in een Europees land met een groot aantal donkere mensen in dienst.
Ik zei de vorige keer al dat ik vooral veel aan het netwerken was, nou dat netwerken doe ik nog steeds en langzaam begint dat tot iets te leiden. Ik had het idee om vanaf de eerste week al langs te gaan bij alle NGO’s om het bedrijf op de kaart te zetten, maar ik kwam er al snel achter dat veel belangrijke documenten ontbraken. Dus heb ik eerst uitgezocht wat de meeste NGO’s vragen van een bedrijf en ben daarna druk bezig geweest om te zorgen dat we aan deze eisen kunnen voldoen. Ik heb een company profile gemaakt met informatie over het bedrijf en foto’s toegevoegd van eerder uitgevoerde projecten en heb alle belangrijke documenten (certificaten) gescand en gekopieerd. Van dit alles heb ik een pakketje gemaakt en deze ben ik nu nog steeds aan het verspreiden bij alle NGO’s. Daarnaast heb ik een PP presentatie gemaakt voor wanneer iemand meer wil zien of horen. Omdat men bij de UN alleen met bedrijven in zee gaan die volledig voldoen aan de UN eisen, ben ik al 2 weken bezig om hen via internet te voorzien van alle informatie die ze nodig hebben. Vooral het downloaden van bestanden, manieren vinden om handtekeningen in te kunnen voegen en alles om te zetten naar PDF bestanden kost me bergen met tijd, maar dat komt vooral door het trage internet hier! Dus zo ben ik al weken bezig met administratief werk.
Eigenlijk allemaal klusjes waar ik in Nederland 2 dagen over zou doen, maar hier is dat gewoon onmogelijk. Voorbeeld: ik ging naar het internet cafe om de company profiles uit te printen en de bijbehorende certificaten te scannen. Ten eerste is het internet mega sloom, dus het openen van mijn email duurde al een half uur. Daarna bleek de scanner halverwege kapot en dus moest ik dan maar wachten op iemand die dat kon repareren (ook niet makkelijk te vinden hier), dus ik gaf aan dat we misschien vast met het printen konden beginnen. Nee dat ging ook niet, want de printer was verbonden met het scan apparaat. In de tussentijd mag iedere klant die niet hoeft te scannen voor. Wachten in deze hitte is geen pretje kan ik je wel vertellen, dus na 1,5 uur wachten was ik het echt zat en vertelde ik in mijn woede dat ik mijn order wilde afbreken en wel ergens anders heen zou gaan. Omdat ze al bezig waren met de “job” moest ik dan wel 15 Euro betalen (printen en internet is hier extreem duur). Nou dat ging me natuurlijk te ver en dus veranderde ik mijn order in 1 exemplaar in plaats van 20. Of mevrouw niet even wat anders kon gaan doen en de volgende dag zou het dan wel klaar zijn.... Ik kon wel gillen.....
Uiteindelijk moest ik dus de volgende dag opnieuw naar een internetcafe om het hele proces weer opnieuw te doen, dit keer ging het gelukkig wel wat sneller, maar nog altijd kost dit bergen met tijd en geld. In totaal zijn we voor 20 companyprofiles 125 USD kwijt. Er zijn meer dan 250 NGO’s hier in Juba, dus ik focus nu vooral even op de grootste, want je begrijpt dat 250 prints wel erg duur is.

Ik heb helaas nog geen grote deals binnen kunnen halen, maar ik ben bezig met een aantal belangrijke projecten, waar veel uit zou kunnen komen. Een van deze projecten is het overtuigen van Coca Cola om solar koelkasten aan te schaffen ipv de gebruikelijke coolers die Coca Cola aan al hun klanten geeft. Coca Cola gaat per eind dit jaar zelf fabriceren en ze willen nu alvast alle winkeltjes, restaurants, hotels voorzien van de echte Coca Cola coolers. Omdat hier in Zuid Sudan iedereen met generators werkt en de bezine prijzen blijven stijgen is dit een duur grapje. De aanschaf van onze solar coolers is natuurlijk ook duur, maar op de lange termijn een stuk goedkoper. Het gaat om duizenden koelkasten en zonne panelen, dus je begrijpt dat als ik deze deal kan binnen halen, ik ook binnen ben! Maar goed, eerst maar zien en dan geloven.
Ik zei het al eerder, maar ik vind het echt leuk om dit te doen en ik leer ontzettend veel. Het voordeel is van deze baan dat iedereen wel geinteresseerd is in Solar en er wordt steeds meer mee gewerkt, dus men weet steeds meer over de voordelen (nog voordat ik daarmee kom). Tijdens mijn bezoekjes aan de NGO’s kom ik steeds meer te weten over onze concurenten en ik heb zelfs systemen gezien die zo slecht zijn geplaatst dat het helemaal niet werkt. Men is dan in zee gegaan met een goedkoop product zonder garantie en zijn dus wantrouwend ten opzichte van Solar. Ik haal onze technician er dan bij om de systemen gratis te controleren en leg uit dat wij wel garantie bieden en zo heb ik toch al 2 mensen kunnen overtuigen om het opnieuw te proberen.
Wat ik heerlijk vind van deze baan is dat ik zelf mijn tijd mag bepalen, ik maak mijn eigen planningen, ik kom overal, ontmoet super veel interessante mensen en ik ga regelmatig in dure restaurants uiteten op kosten van het bedrijf. Voor de mensen die in het bedrijfsleven zitten wellicht heel gewoon, maar voor een docent is dit toch echt een hele luxe.
Ik ben inmiddels wel verhuisd, want ik was het leven in een hotel wel een beetje zat en ik woon nu naast Ghirmay, Redai en Metkel (met wie ik samenwerk). Ik heb daar mijn eigen kamer met douche en een huishulp die eten voor me kookt, de was voor me doet en mijn kamer schoonmaakt, dus dat is nog beter dan een hotel. Maar het fijnste is dat ik nu wat meer tussen de locals woon en niet het gevoel heb alleen maar met expats om te gaan.

Nou jullie zijn weer op de hoogte, ik ga slapen....