2013: oudejaarsavond, verjaardag en een tijdelijke nieuwe baan

Ten eerste allemaal de beste wensen voor 2013 en bedankt weer voor alle nieuwe lieve berichtjes, ook op mijn verjaardag! Ik zal maar meteen beginnen met het goede nieuws. Ik heb een nieuwe tijdelijke baan gevonden. Tijdens de kerst kwam ik een man tegen uit Eritrea (Ghirmay) met een bedrijfje in solar systemen in Juba in Zuid Sudan. Hij is daar sinds een jaar werkzaam en voorziet met name de lokale bevolking van verschillende solar producten, zoals koelkasten, lampen, zonnepanelen etc. Tijdens ons gesprek toonde ik belangstelling in zijn werk, zijn bedrijf en ik vroeg hem of hij een website had waarop ik eens kon kijken. Toen hij zei dat hij nog geen website had, flapte ik eruit “wie heeft er in dit tijdperk nou geen website?”. Dus toen vroeg hij mij of ik een website kon maken, ik legde uit dat ik best een website kan maken, maar wel gewoon heel simpel en basic. Nou daar had hij wel oren naar. Ik dacht dat het allemaal niet zo serieus was, dus gaf aan dat ik na oud en nieuw wel wat tijd had om hem te helpen. Die avond gingen we op stap en hebben we het er eigenlijk niet meer over gehad... Maar na oud en nieuw belde hij en stelde hij voor om samen te lunchen. Ik dacht nog altijd dat het gewoon vriendschappelijk was, maar tijdens de lunch bleek al snel dat hij serieus was.
Hij vertelde mij dat hij had nagedacht over ons gesprek en hij wilde mij graag een baan aanbieden als marketing & sales manager voor zijn bedrijf; aptech contractors co.ltd. Door mijn vragen had hij de indruk gekregen dat ik veel in huis had en hij vertelde eerlijk dat hij ook een blank persoon zocht. Het waren hele gewone vragen (mijn inziens) tijdens een eerste ontmoeting, maar voor hem was het een eyeopener geweest, hij wil zijn bedrijf proffesionaliseren.
Hij wil zich met name richten op de internationale NGO’s die nu in Zuid Sudan bezig zijn om alles op te bouwen (lees: scholen, ziekenhuizen, gevangenissen etc). Omdat er heel lang oorlog is geweest is er heel veel hulp nodig en hij denkt dat solar systemen daar een belangrijke rol in kunnen spelen. Hij wil dus dat ik naar Zuid Sudan kom en hem ga helpen zijn bedrijf te professionaliseren en zijn producten ga verkopen. Ik werd natuurlijk wel overvallen door deze vraag, dus heb ik gezegd dat ik er even over wilde nadenken. Wel heb ik voorgesteld om de website vast te maken, want dat is toch wel heel belangrijk als je internationale klanten wil benaderen. Hij wilde dit graag en wilde mij er ook voor betalen, dus ik heb de afgelopen 1,5 week iedere dag gewerkt aan de website en met hulp van wat mensen in Nederland is de site nu eindelijk bijna af. Ik ben zelf wel tevreden over het resultaat, maar er moeten wel nog wat puntjes op de i gezet worden. Voor als je interesse hebt en wil zien wat ik heb gemaakt, gebruik de volgende link: http://aptech-africa.webs.com/

Naast de website heb ik een email adres aangemaakt voor het bedrijf en heb ik regelmatig contact gehad met de medewerkers in Juba. Ik sta echt 100 % achter de producten en ik heb het idee dat er heel wat te verbeteren is daar in Juba, dus na een week heb ik dan ook besloten om het maar gewoon te doen. De deal is als volgt: vanaf eind Januari vlieg ik naar Juba, ik zal daar dan een maand blijven en alles doen wat ik kan om het bedrijf te professionaliseren (inlcusief training vd staf), de producten promoten, presentaties geven aan de geinteresseerden (dus ook presentatie maken) en natuurlijk proberen te verkopen. Ik krijg dan alles vergoed (lees: vliegticket, hotel, eten, reiskosten etc) en in principe geen salaris. Op het moment dat ik orders binnen haal krijg ik een percentage van de omzet, dus ik heb nu echt een doel. Iets heel anders dan wat ik ooit heb gedaan, maar ik merk dat ik erg enthousiast wordt van het idee. Een nieuwe uitdaging, cv building, veel netwerken met mensen binnen de NGO’s en een nieuw land ervaren.

Juba schijnt wel echt pittig te zijn, het is er bijvoorbeeld iedere dag 40 graden, veel muggen, niet zo veilig als Kampala, veel corruptie en je kan mensen niet vertrouwen. Mensen stelen of faken bijvoorbeeld uniformen van politie agenten, houden je dan aan en beroven je. Blanke schijnen wel meer gerespecteerd te worden, maar zodra mijn baas (donker) wordt aangehouden door politie moet hij altijd geld betalen.Dit is een beetje wat ik gehoord heb van mensen die daar al een tijdje zitten of hebben gezeten. De UN is nu bezig om de regering te helpen om het allemaal geregeld te krijgen, maar de mensen hebben natuurlijk jarenlang oorlog meegemaakt (en nu nog steeds maken ze elkaar af in bepaalde gebieden). De UN raad mensen aan niet s’ avonds alleen op straat te gaan, alleen gebruik te maken van hotels in bepaalde wijken en te melden bij de ambassade dat je daar verblijft.

Je begrijpt dat dit wel even iets heel anders is dan het vriendelijke, gemoedelijke Kampala wat helemaal ingespeeld is op toerisme en mzungus (buitenlanders). Dus het zal een maand zijn van veel werken, netwerken, boeken lezen, thuis blijven, op tijd naar bed en weinig entertainment..... Maar dat is voor mij ook wel even goed, want ik heb de laatste maand wel echt veel genoten van alle luxe en dat kost heel veel geld. Mijn spaargeld gaat nu hard, dus met deze deal hoop ik natuurlijk ook wel echt dat ik er wat uit kan halen. Maar ook al lukt het me niet dan heb ik in elk geval weer nieuwe ervaring opgedaan en kan ik ook bekijken of dit werk mij ligt.
Ik zie 2013 dan ook als het jaar van “out of the box” denken, nieuwe uitdagingen aangaan en mijzelf ontwikkelen op nieuwe gebieden.

Ik ben het jaar 2013 op een hele speciale manier ingegaan, want ik was namelijk bij de familie van een vriend van mij (Charles) op bezoek in een klein dorpje in het westen van Oeganda. De boerderij lag echt in de middle of nowhere, dus er was geen vuurwerk en totale rust. Heel appart om mee te maken. Tot 23.30 werd er gewoon tv gekeken als op iedere andere dag en toen ineens werd besloten dat het toch bijna nieuwjaar was, dus de auto werd voor het huis gezet en de muziek werd aangezet. Kratten bier en flessen wijn werden op tafel gezet en zo dansten wij wel 2 uur op traditionele muziek. Daarna ging iedereen gewoon naar bed. Ik merkte die avond dat ik het wel even zwaar had, ik dacht steeds “was ik nu toch maar in Kampala gebleven, daar was het vast leuker”. Maar eerlijk is eerlijk, juist doordat het zo lokaal was en zo rustig was het juist heel speciaal. Waar ter wereld heb je nou geen vuurwerk met Oudejaars avond? Ook merkte ik dat het voor deze familie allemaal niet zo bijzonder was, weer een nieuw jaar, maar morgen moeten de koeien gewoon weer gemelkt worden net als in het jaar ervoor....

Doordat we op tijd sliepen had ik natuurlijk wel meer aan de volgende dag. Meestal breng ik 1 januari slapend en brak door, maar nu had ik alle tijd om het nationale park wat vlakbij hun huis lag te bezoeken en dat was wel heel bijzonder. Geen grote beesten, maar mooie vogels, prachtige natuur, veel herten, antilopen, gazelles, wilde zwijnen, nijlpaarden in het water en natuurlijk zebra’s. Wel grappig dat ik echt bij iedere zebra 5 minuten wil stilstaan en kijken, terwijl Charles dan zegt “wat vind je hier nou zo speciaal aan? Die beesten moeten wij bij onze boerderij verjagen omdat ze ons fruit opeten”. Tja, dan besef je wel weer hoe gewoon iets voor de een kan zijn, wat voor de ander juist heel speciaal is. Die avond kreeg ik nog een super lief cadeautje van de moeder van Charles, een zelf gemaakt melkkannetje waar kinderen vroeger uit dronken, dit was als symbool dat ik nu ook onderdeel was van de familie. Ze zei “jij bent nu mijn dochter, omdat je eigen familie zo ver weg is mag je altijd langs komen”. En dan besef je wel weer hoe bijzonder dit toch weer was, ik krijg zo wel echt een kijkje in het lokale leven en dat is toch wat ik wil.

De dag erna nam ik afscheid van de familie en ben ik terug gegaan naar Kampala. Een eerlijk is eerlijk, na 4 dagen in de middle of nowhere merk ik dan echt als ik die grote stad zie opdoemen dat ik denk “ik ben weer thuis”. Gek genoeg voelt Kampala namelijk al echt als thuis. Ik weet nu bijna overal de weg, ik weet de prijzen, ik weet de plekken en veel mensen geloven niet dat ik hier pas 3 maanden ben. Ik had beloofd aan Charles zijn broer dat ik zou verhuizen die week (want het huis was wel echt erg klein voor 3 personen), dus op 3 januari ben ik dan ook vertrokken. Het was best lastig voor mij om Muyenga uit te gaan, want ik heb daar echt ontzettend genoten van de rust, de omgeving, de fijne plekken daar en natuurlijk van de luxe van een huishulp.

Ik woon nu samen met een kennis (vriend van de vriend van Anita) en heb nu een eigen kamer, dus dat is wel fijn. Verder heeft het huis een woonkamer, simpele badkamer, keukentje (zonder koelkast) en een super relaxte tuin. Vooral met dat laatste ben ik erg blij. Ik woon nu dichterbij het centrum en dichterbij de leukere uitgaansplekken, dus dat is op zich prima. Mijn huisgenoot heeft geen werk, maakt wel muziek met bekende artiesten en leeft vooral s’nachts, dus overdag slaapt hij. Zijn huis is een hangplek voor veel vrienden, op zich leuke jongens en meiden, maar dus wel altijd mensen over de vloer. Aangezien ik social work heb gestudeerd kan ik er wel mee omgaan en het is ook wel gezellig, maar zie het dus wel echt als een tijdelijke oplossing.

Op 5 Januari was ik ook nog jarig. Ik werd 30 jaar en dat was toch best wel een speciaal moment en dat was ook wel even lastig, want op zo’n moment wil je toch graag bij je echte vrienden en familie zijn. Door de digitale communicatie middelen voelde ik me wel echt jarig en ik heb een super dag gehad. Ghermay (mijn baas) had zelfs een taart voor mij laten maken met tekst erop en 30 kaarsjes. Ik had in een restaurant een plek gereserveerd en daar kwam iedereen naar toe. In Oeganda zijn mensen altijd nogal makkelijk in het uitnodigen van andere mensen, dus zo had ik al snel 20 mensen op mijn feestje, waarvan ik er 10 nog niet of bijna niet kende, maar hoe meer zielen hoe meer vreugd zullen we maar zeggen. We zijn die nacht op stap geweest en zo ben ik mijn 31ste levensjaar ingedanst :-)

Op 6 Januari kwam Larissa (vriendin uit NL) op bezoek, zij vliegt voor KLM en had een vlucht op Entebbe aangevraagd. Ze kwam pas laat aan en ik mocht in haar hotel overnachten en dus zat ik in een heerlijk luxe hotel met een super zwembad. Ik heb een lekkere massage genomen en heerlijk gebadderd en op Larissa gewacht. Nou dat was natuurlijk wel echt feest toen zij kwam met al mijn cadeaus uit Nederland, super lief en leuk! Vooral heel veel gekletst, lekker gegeten en gedronken en nog wat van Entebbe gezien ook. Het was echt super speciaal en zo ontzettend genoten, al met al een mooi begin van 2013.

Natuurlijk had ik het me 3 maanden geleden allemaal anders voorgesteld en veel mensen vragen zich af wat ik hier nog doe, maar ondanks mijn zoektocht voel ik me heel goed. Ik geniet van Kampala, de nieuwe mensen die ik ontmoet, de cultuur, het fantastische klimaat en ik heb zin in een nieuwe uitdaging.

Tot zover deze update, volgende keer meer nieuws uit Juba..........................